Box Test
Laatst bijgewerkt: 27-12-2025
Definitie
De box test is een verzamelnaam voor verschillende laboratoriumproeven die in de bouw en civiele techniek worden gebruikt, voornamelijk voor het bepalen van de schuifsterkte van grond of de verwerkbaarheid van zelfverdichtend beton (ZVB).
Omschrijving
De term 'box test' omvat diverse gestandaardiseerde proeven die cruciaal zijn voor het karakteriseren van materiaaleigenschappen in de bouw en civiele techniek. De twee meest prominente toepassingen zijn de directe schuifproef, die de schuifsterkte van grond of gesteente meet, en verschillende verwerkbaarheidstesten voor zelfverdichtend beton, zoals de U-box, L-box en Kajima-box testen. Deze proeven zijn essentieel voor het ontwerp en de uitvoering van veilige en duurzame constructies door inzicht te geven in hoe materialen zich gedragen onder specifieke omstandigheden.
Directe Schuifproef (Direct Shear Test)
De directe schuifproef, ook bekend als de 'shear box test', is een geotechnische laboratoriumtest die wordt gebruikt om de schuifsterkte-eigenschappen van grond- of rotsmaterialen te meten. Een grondmonster wordt in een tweedelige schuifdoos geplaatst. Hierbij wordt een verticale normaaldruk uitgeoefend, waarna het bovenste deel van de doos zijdelings wordt verschoven totdat het monster bezwijkt. De test levert belangrijke parameters op, zoals de cohesie (c) en de wrijvingshoek (φ) van het materiaal. Deze waarden zijn van cruciaal belang voor het ontwerp van funderingen, de analyse van hellingstabiliteit en het dimensioneren van keerwanden. De proef staat beschreven in standaarden zoals ASTM D3080 en BS 1377-7:1990. Hoewel de test relatief eenvoudig en kosteneffectief is, kan de gedwongen bezwijkvlakoriëntatie en de niet-uniforme spanningsverdeling binnen het monster resulteren in beperkingen.
Box Tests voor Zelfverdichtend Beton (SCC Workability Box Tests)
Binnen de betontechnologie worden diverse 'box tests' gebruikt om de verwerkbaarheid van zelfverdichtend beton (ZVB) te beoordelen. Deze proeven evalueren het vermogen van het beton om te vloeien, zich door wapening te verplaatsen (passeerbaarheid) en bestand te zijn tegen ontmenging. Voorbeelden van dergelijke tests zijn:
* U-box test: Deze test meet de zelfverdichtendheid door het hoogteverschil van het beton in twee compartimenten te bepalen nadat het door een tussenschot is gestroomd.
* L-box test: Gebruikt om de passeerbaarheid van het beton door wapening en de vloeibaarheid te beoordelen. Beton stroomt van een verticaal naar een horizontaal gedeelte met obstakels, waarbij de verhouding van de betonhoogtes aan het einde de passeerbaarheid aangeeft.
* Kajima-box test (of Vessel test): Bepaalt de vullingsgraad van zelfverdichtend beton.
Deze tests zijn essentieel om te garanderen dat zelfverdichtend beton bekistingen volledig kan vullen en wapening kan omhullen zonder holtes of ontmenging, wat bijdraagt aan de kwaliteit en duurzaamheid van betonconstructies. NEN-EN 12350-10 beschrijft onder andere de L-box test.
Gebruikte bronnen: